تماشاگرنما

اسکوربرد دقیقه صد و نوزده رو نشون میده، پودولسکی با سه ستاره روی پیرهنش که نشون از سه قهرمانی آلمانا تو جهان داره پشت هجده قدم ایتالیا نمیتونه توپ و با سینه استپ کنه جلوی پاش و ازش جدا میشه، کاناوارو میرسه و با سر بدون موش توپ و میزنه و با سه تا پاس توی هجده قدم آلمان دل‌پیرو از بالا دستای لمن همون توپ و گل میکنه، دوربین کات میشه رو کلوزآپ یه دختر آلمانی که روی یکی از سکوهای بزرگترین ورزشگاه کشورش، وست فالن دورتمند نشسته دستاش و زده زیر چونش و گریه میکنه. دو دقیقه قبل گروسو گل اول ایتالیا رو زده بود و همون دوربین کات شده بود روی کلینزمن که داشت دست میزد و روحیه خودش و نشون میداد. اما چه روحیه‌ای؟ چه اتفاقی افتاد؟ چه کسی فکرش رو میکرد؟ کدوم کارگردان بزرگ دنیا میتونست چنین فیلمنامه‌ای بنویسه و راه نشستن چهارمین ستاره روی پیرهن آتزوریا رو تو سه دقیقه رقم بزنه؟ اگه شوت اول پیرلو اونقدر قوی نبود که باعث بشه لمن به کرنر بفرستدش و ادامه‌ی ماجرا به گروسو ختم نمیشد، اگه یک دقیقه بعد شوت بالاک از سر غرور شکسته شده و عصبانیت بیرون نمیرفت و ادامه‌ی ماجرا به الکس ختم نمیشد، در طول تاریخ باز هم دختری آلمانی روی یکی از سکوهای بزرگترین ورزشگاه کشورش، وست فالن دورتمند، دستاش و زیر چونش میزد و اشک میریخت؟