تماشاگرنما

پنالتی پيرلو آخر بازی ايتاليا انگلستان فقط يه پنالتی صرف نبود. داد زدن يه بيخيالی تام و تمام بود تو صورت دو تا ملّت که فوتبال همه چيزشونه. پوزخند آدمی بود از بالا، از خيـــــــــــلی بالا، به لشگر عظيمی که با چنگ و دندون ميخوان برسن به جايی که اون وایساده سالهاس و حالا؟ هيچ. باهاش بازی ميکنه. ضربه ی آرومی بود رو شونه ی آدمی در حال سکته، که "هی! روبرتو! آروم..."